Op 11 september zagen we ze weer: de beelden van de aanslag op het World Trade Center in New York. Na al die jaren wennen ze nog steeds niet. Op het moment dat ik de verschrikkelijke beelden op me laat inwerken, komt bij mij de vraag op waarom de toeschouwers daar bleven kijken en niet wegrenden. Voorzagen ze niet dat de torens gingen instorten?
Dat vind ik intrigerend: gedrag van mensen, vooral in uitzonderlijke situaties. Volgens onderzoekers is ons gedrag in extreme omstandigheden, zoals 9/11 en de COVID 19-pandemie, het onvoorspelbaarst. Degenen die dan verantwoordelijkheid nemen, worden als helden gezien. En helden hebben we dan hard nodig.
Maar ook in minder extreme en zelfs normale omstandigheden kunnen helden nodig zijn. Want hoeveel we ook plannen, inschatten of voorspellen, soms loopt alles anders dan verwacht. Of zoals de bekende uitspraak zegt: ‘Zoals verwacht, loopt alles anders.’ En ook dan heb je helden nodig die verantwoordelijkheid nemen, afspraken nakomen en naar oplossingen zoeken. Die alert zijn op hetgeen we niet zien of niet verwachten.
Een goede samenwerking kan een hoop ellende voorkomen. Samen zien we immers meer dan alleen. Zo zijn wij in deze periode van het jaar weer intensief bezig met het inplannen van de opdrachten. En ook daarin lopen we aan tegen onzekerheden. Maar zo lang je samenwerkt en je je tot het uiterste inspant, behoor je altijd tot de helden.
